Papatya esasında, iffet ve masumiyetin sembolüdür. Baharın öncüsü; taç yapraklı, sarı kömeçli masum çiçeğimizdir papatya.Yazıcıların diline düşmez pek papatya. Güle, nergise, karanfile, laleye methiyeler dizilir, papatya hep gözden ıraktır. İtilmiş bir çiçektir papatya. Gül, karanfil, nergis dilden dile dolaşmış; lale devirlerle beraber anılmıştır.Erken bahara en çok yakışan çiçektir papatya. "Öncü kuvvet" .Dayanıksız bedeni ve kısacık ömrüyle atmasa kendini,sanki arkadan gelen çiçekler yer bulamayacak...Mevsim bahardır.Baharın, şu güzel günlerinde, yemyeşil bayırlara, papatya tarlalarına açılmanın zamanıdır. Yaratıcı’nın kudret kalemi, renk renk, desen desen işlemektedir yeryüzü sayfalarını. Her taraf birdenbire nasıl da değişiyor. Yeryüzü sergisinde, büyük dirilişin numuneleri sunuluyor insanlığa heryerde... O terbiye edici Rabbimiz “Sizi de böyle diriltirim.” demek istiyor adeta. Sonbahar yaşlılığı, hazanımızı anlatıyor. Kış karbeyaz kefenlere sarılışımızı, bahar yeniden canlanışımızı, dirilişimizi resmediyor esasında...Mevsim bahardır, belki de papatya tarlalarından sevgi dermenin zamanıdır...Papatya; nisan çiçeği, masum ve iffetli…Nice baharlara, karbeyaz papatyalarla efendim…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder